KONWENCJA O PRAWACH DZIECKA

przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne

Narodów Zjednoczonych

dnia 20 listopada 1989 roku.

 

(ang. Convention on the Rights of the Child) – międzynarodowa konwencja przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne ONZ 20 listopada 1989 r. Jest to dokument obowiązujący w niemal wszystkich państwach świata - liczba ratyfikacji (maj 2010) wynosi 193 (z wyjątkiem m.in. USA). W konwencji o prawach dziecka zostały spisane wszystkie prawa dziecka.

Uchwalenie Konwencji jest jednym z ważniejszych osiągnięć Polski w dziedzinie ochrony praw dziecka. W roku 1978 Polska zaproponowała Komisji Praw Człowieka ONZ jej uchwalenie i przedstawiła projekt, który był później dwukrotnie modyfikowany. Na podstawie Konwencji powołano do życia organ nadzorujący jej realizację przez państwa, które ją ratyfikowały - Komitet Praw Dziecka.

Cała treść Konwencji Praw Dziecka dostępna jest na http://www.unicef.org/magic/resources/CRC_polish_language_version.pdf

 

 

ŻYCIORYS JANUSZA KORCZAKA

 

 

                                                                                                                      

" Jes­tem nie po to, aby mnie kocha­li i podzi­wiali, ale po to, abym ja działał i kochał. Nie obo­wiązkiem otocze­nia po­magać mnie, ale ja mam obo­wiązek troszcze­nia się o świat, o człowieka".

 

 

            Janusz Korczak   urodził się 22 lipca w 1878 lub 1879 roku w Warszawie,w rodzinie żydowskiej, zamożnej ,

postępowej, związanej z kulturą i obyczajowością polską. Naprawdę nazywał się Henryk Goldszmidt. Jego ojciec był

adwokatem a dziadek chirurgiem.

            Do szkoły zaczął uczęszczać w 1886 roku, szkoły nie wspominał pozytywnie. Surowość i nudność szkoły opisał w książce

„Kiedy znów będę mały”. Pierwsze myśli o reformach wychowania zaczynają się w nim budzić w 15 roku życia.

 

            Po śmierci ojca Henryk walczy o skromny byt dla rodziny udzielając korepetycji. Już jako uczeń bardzo dużo tworzy, pisze

do gazet, bierze udział w konkursach literackich. Jednak wstępuje na wydział lekarski Cesarskiego Uniwersytetu Lekarskiego.

 

            W 1899r. wygrywa jeden z konkursów literackich podpisany pseudonimem Janusz Korczak. W 1900 drukuje cykl

siedmiu artykułów pt. ”Dzieci i wychowanie”.  Jako student bierze udział w koloniach letnich dla chłopców. Dyplom lekarza

otrzymuje w 1905 roku 23 marca.

            Choć pracuje jako lekarz nadal myśli o reformie wychowania, dając temu dowód w krytycznym artykule „Szkoła

współczesna.” Pracą lekarza zajmuje się z pasją pomagając biednym, choć w tym czasie jest uznanym i modnym lekarzem.

 

            W 1911 roku zostaje zatwierdzony plan budowy Domu Sierot oparty na nowoczesnych założeniach

społeczno-pedagogicznych i architektonicznych. W 1912 roku zostaje dyrektorem Domu Sierot , a w 1913 odbywa się oficjalne

otwarcie domu.

            Dom Sierot Korczak stopniowo przekształca w społeczeństwo dziecięce zorganizowane na zasadach sprawiedliwości,

braterstwa, równych praw i obowiązków. Tworzy system wychowawczy, w którym każde dziecko staje się gospodarzem ,

pracownikiem i kierownikiem.

            Korczak zajmuję się również dziećmi niedorozwiniętymi. W ciągu dwóch lat działalności domu Korczak zdobywa uznanie

w kraju i za granicą. Stara się również o utworzenie kolonii letnich dla dzieci, w tym dzieci przedszkolnych. Z tego pomysłu

powstaje kolonia „Różyczka” w Gocławku. Przy Domu Sierot powstaje małe gospodarstwo rolne, w którym dzieci uczą się

ogrodnictwa i rolnictwa. Przy ośrodku powstaje bursa w 1923 roku , która trwała do 1937. Przez ten cały czas Korczak tworzy

swoje dzieła cieszące się dużą popularnością wśród dzieci.

            Sytuacja finansowa ośrodka zaczęła się gwałtownie pogarszać. W tym czasie Korczak kilkakrotnie wyjeżdżał do Palestyny.

W 1939 roku wybucha II Wojna Światowa , w czasie której Korczak kilka razy był aresztowany. Wracał jednak do domu.

Przebywało w nim wówczas ok.500 osób. Brak środków i warunków powodowały wysoką śmiertelność wśród dzieci. Sam

również zachorował, opiekowała się nim matka, która wskutek zarażenia się chorobą zmarła.

            6 sierpnia 1942 roku wszyscy opiekunowie i mieszkańcy domu sierot (ok. 300osób) zostali wywiezieni do Treblinki i

słucho nich zaginął.

 

 

Po urlopach rodzicielskich - wolne w pełnym wymiarze   Pojawienie się dziecka dla rodziców oznacza nowe obowiązki. Natomiast dla ich pracodawców - zmiany w funkcjonowaniu firmy związane z urlopami rodzicielskimi, których mają obowiązek udzielić. W świetle obecnie obowiązujących przepisów urlopy te to jednak nie wszystko. Wakacje się należą Urlopy rodzicielskie: macierzyński, wychowawczy, ojcowski, są obecnie traktowane jak normalny okres pracy. Nie odbierają więc one rodzicowi-pracownikowi prawa do przysługującego mu, w wymiarze stosownym do stażu pracy, urlopu wypoczynkowego. Ponadto od 1 października 2013, zgodnie ze zmianami w przepisach, w razie rozpoczęcia urlopu wychowawczego i zakończenia go w tym samym roku kalendarzowym, wymiaru należnego pracownikowi urlopu wypoczynkowego nie obniża się. Korzystanie z urlopu ściśle wiążącego się z urodzeniem dziecka oznacza często przynajmniej roczną absencję w pracy. Pracodawcy zauważają jednak, iż realia wyglądają inaczej. Pojawienie się dziecka i jego wychowywanie może w konsekwencji oznaczać nieobecność pracownika przy realizowaniu bieżących zadań w firmie nawet przez kilka lat. Naturalnie w okresie spędzonym na urlopie macierzyńskim i wychowawczym pracownik nie będzie brał urlopu wypoczynkowego. Do urlopu tego nie utracił jednak prawa. Może skorzystać z niego i wziąć urlop wypoczynkowy, zarówno bieżący jak i zaległy, po powrocie z rodzicielskiego. Często zdarza się przy tym tak, iż pracownicy biorą urlop wypoczynkowy natychmiast po zakończeniu wychowawczego, aby przedłużyć możliwość stałego przebywania z dzieckiem. Umożliwia im to Kodeks pracy, który w art. 163 mówi, że urlopu udziela się pracownicy natychmiast po urlopie macierzyńskim ; wystarczy, że złoży ona stosowny wniosek. Co więcej, takie samo prawo ma ojciec wychowujący dziecko, który skorzystał z urlopu macierzyńskiego. Pracodawca może mieć w związku z tym problemy, wynikające z konieczności planowania urlopów załogi w taki sposób, by tok pracy w firmie nie został niczym zakłócony. Ułożenie planu, zgodnie z którym udzielane są urlopy w podległym mu zakładzie, pozostaje jednak w jego gestii. To pracodawca musi pilnować, by wszystko przebiegało tu bez zakłóceń. Nie może więc być zaskoczony faktem, iż pracownik po zakończeniu urlopu związanego z wychowaniem dziecka nie wróci na stanowisko, lecz złoży wniosek o zwyczajne wakacje. Ani dnia krócej Pracownicze przywileje, związane z długością urlopu wypoczynkowego branego po wychowawczym, zostały zwiększone dopiero niedawno. Od początku października ub. roku obowiązuje tożsamy z zasadami unijnymi przepis, zgodnie z którym, jeśli urlop wychowawczy został przyznany i zakończył się w tym samym roku, to urlop wypoczynkowy nie ulega skróceniu. Poprzednio przepisy mówiły, iż obniżanie wymiaru urlopu wypoczynkowego ma następować z każdym pełnym miesiącem urlopu wychowawczego. Jeśli więc na przykład ktoś przebywał na wychowawczym przez pół roku, a zgodnie ze stażem pracy miał prawo do 20 dni urlopu wypoczynkowego, to urlop wychowawczy zabierał mu z tego połowę, czyli 10 dni. Obecnie możliwa jest sytuacja, w której pracownik rozpocznie urlop wychowawczy w początku stycznia danego roku, zakończy go w końcu grudnia, i nadal będzie przysługiwał mu urlop w wymiarze 20 lub 26 dni (w zależności od stażu pracy). Przy tym, jak podało MPiPS w momencie wejścia w życie nowych przepisów, nawet w przypadku wykorzystywania urlopu rodzicielskiego przez długi okres, dłuższy np. niż trzy lata, urlop wypoczynkowy nie ulegnie przedawnieniu. A urlop rodzicielski może trwać nawet dłużej niż trzy lata, choćby w przypadku opieki nad dzieckiem niepełnosprawnym. Jeśli pracownik nabył przed pójściem na urlop rodzicielski prawo do 26 dni wolnego, to po powrocie będzie mógł wykorzystać je w całości.

 

 

BEZPIECZNY

INTERNET

 

Niewiele dorosłych zdaje sobie sprawę z tego jak bardzo delikatną psychikę mają dzieci oraz jak niezwykle podatne są na niewłaściwe treści i informacje, które mogą na długo zostać w ich pamięci i wpływać na dalsze życie. Dziecko potrzebuje opieki oraz poczucia bezpieczeństwa, zaspokojenie tych potrzeb jest obowiązkiem rodziców i nie można o tym zapominać.

W tej części  znajdą Państwo cenne treści, z którymi warto się zapoznać, aby skuteczniej chronić swoje pociechy. Przede wszystkim można zapoznać się ze statystykami, które są niepokojące oraz rozpoznać zagrożenia, które mogą napotkać najmłodsi użytkownicy sieci. Jak wiadomo profilaktyka jest najważniejsza, dlatego w tym miejscu znajdują się porady dotyczące bezpiecznego korzystania z Internetu. Podpowiadamy również gdzie znaleźć pomoc, w razie bezpośredniego zetknięcia się z przedstawionymi problemami.

Zachęcamy wszystkich rodziców do zapoznania się z informacjami przygotowanymi specjalnie dla Państwa. Warto pamiętać, że zapobieganie jest łatwiejsze niż walka z zaistniałym problemem.

 

Bezpieczna przeglądarka www

BeSt to bezpłatna przeglądarka bezpiecznych stron internetowych dla dzieci w wieku od 3 do 10 lat. Dzięki zastosowaniu przeglądarki BeSt rodzice mogą wspólnie z dziećmi odkrywać uroki Internetu lub zapewnić im bezpieczne, samodzielne korzystanie z sieci. Program udostępnia kilkaset bezpiecznych stron internetowych dla dzieci. Ponadto blokuje dostęp do stron spoza katalogu Sieciakowego BeSt, który prowadzony jest przez Fundację Dzieci Niczyje od 2005 roku w ramach serwisu www.sieciaki.pl.

 

BeSt-przeglądarka dla dzieci-funkcje programu:

• skuteczna ochrona dziecka podczas korzystania z Internetu
• setki przyjaznych i bezpiecznych serwisów dla dzieci 3+
• blokada dostępu do stron spoza katalogu BeSt
• nawigacja przyjazna dzieciom
• łatwa instalacja programu

Pobierz przeglądarkę:
www.best.fdn.pl/pobierz-program-best

 

 

 Zasady bezpieczeństwa w Internecie

 

• Nie podawaj swoich danych!

W Internecie posługuj się tylko Nickiem i nigdy nie podawaj swoich danych osobowych, takich jak imię, nazwisko, numer telefonu, adres domowy, czy numer szkoły.

 

• Mów, jeśli coś jest nie tak!

W sytuacji kiedy ktoś lub coś Cię w Internecie zaniepokoi lub wystraszy, koniecznie opowiedz o tym rodzicom lub innej zaufanej osobie dorosłej. Możesz w takiej sytuacji skontaktować się z Helpline.org.pl czyli ze specjalistami do spraw bezpieczeństwa w Internecie, dzwoniąc pod bezpłatny numer 800 100 100

 

• Nie ufaj osobom poznanym w sieci!

Nigdy nie można w 100% zaufać komuś poznanemu w Sieci. Nie spotykaj się z nikim zbyt pochopnie w prawdziwym świecie. Jeżeli planujesz spotkanie, zawsze poinformuj o tym rodziców.

 

• Zabezpiecz swój komputer!

Jeżeli Twój komputer jest podłączony do Internetu, musisz mieć zainstalowany odpowiedni program antywirusowy. Powinieneś również zaopatrzyć się w Firewall (tzn. ściana ogniowa). Pamiętaj o aktualizacji wymienionych programów, bo tylko wtedy Twój komputer będzie w pełni zabezpieczony przed atakiem wirusów i hakerów.

 

• Stosuj zasady Netykiety!

Netykieta to zbiór zasad kulturalnego i prawidłowego korzystania z Internetu. To regulamin poprawnego zachowania się w Sieci, stworzony przez samych Internautów. Powinni ją znać wszyscy korzystający z Sieci. Wtedy nikt nie obawiałby się, że zostanie źle potraktowany w Necie.

 

Więcej porad tutaj:
www.sieciaki.pl/sieciomisja/porady

 

 

Gdzie znaleźć pomoc?

Co robić, kiedy zawiedzie profilaktyka, a dziecko poinformuje nas o jakimś nieprzyjemnym incydencie, który spotkał je w Internecie lub w związku z nim?
Przede wszystkim poświęćmy dziecku uwagę i wysłuchajmy je. Błaha z naszego punktu widzenia sprawa może być dla niego dramatem. Nie reagujmy nerwowo - nie obwiniajmy dziecka, że np. natrafiło w Internecie na treści, które nie były przeznaczone dla niego lub padło ofiarą przestępcy. Sprawdźmy raczej, w jaki sposób dziecko postępowało i co tak naprawdę się wydarzyło. I pochwalmy je za to, że okazało nam zaufanie, informując nas o zdarzeniu. Zapewnijmy je również o naszej pomocy.

Jeśli masz wątpliwości jak zareagować na informacje o kłopotach dziecka związanych z Internetem lub komputerem (zagrożenia, uzależnienie), skontaktuj się z Helpline.org.pl - doświadczony zespół wesprze Cię w tej sytuacji i poradzi jak postąpić.

Jeśli dziecko zetknęło się w Internecie z pornografią z udziałem małoletnich, koniecznie zgłoś to na stronie www.dyzurnet.pl - to hotline, który przyjmuje i reaguje na zgłoszenia, dotyczące występowania w Internecie treści nielegalnych (pornografia dziecięca, treści rasistowskie i ksenofobiczne).

Jeśli podejrzewasz, że zostało złamane prawo, nie działaj na własną rękę, tylko jak najszybciej powiadom policję (tel.: 997 lub 112 albo www.policja.pl). Nie usuwaj dowodów przestępstwa  nawet jeśli będzie to wulgarny lub nieprzyjemny list, bądź inny plik. Zabezpiecz dowody - może to być zapisana treść informacji albo zrzut ekranu.
Jeśli stwierdzisz przypadek włamania lub próby włamania do komputera Twojego lub dziecka, jesteście nękani spamem przesyłanym za pośrednictwem polskich serwerów lub atakami hackerów, zgłoś to do zespołu CERT Polska.

 

        Czekolada wyleczy Cię z depresji
                       
W jednej ciemniej tabliczce czekolady kryje się smak, który jest w stanie uszczęśliwić, nawet uleczyć każdego z nas. Nie będziemy się dziwić, jeśli zdamy sobie sprawę, że czekolada na początku swojej oszałamiającej kariery uważana była za środek leczniczy i sprzedawano ją w aptekach na receptę.

Historia czekolady liczy ok. 2,8 tys. lat, choć zaledwie od 200 lat jemy ją w tabliczkach i znamy sprzedawaną w bombonierkach. Jednak gdy odkryto kakaowiec, napój z niego pito nie na słodko, ale na ostro, np. z dodatkiem chili lub innych ostrych przypraw. Traktowany był jak składnik, który leczy, a nie dodaje smaku.

Na zdrowie
Chociaż jest bardzo kaloryczna (w 100 gramach zawiera od 500 do 700 kalorii), to niezaprzeczalnie ma wiele zalet. Kiedy za oknem szaro i buro, a o promieniach słońca przebijających się przez chmury możemy tylko zamarzyć, czekolada pozytywnie wpływa na nasze samopoczucie - sprawia, że cieszymy się lepszym nastrojem. Poza tym zjedzenie kawałka czekolady poprawia koncentrację i sprzyja złagodzeniu napięcia, dlatego powinny po nią sięgać osoby zestresowane, a kostka zjedzona przed snem ułatwi
zaśnięcie. Czekolada zawiera dużo flawonoidów, zwłaszcza katechiny, które są silnymi przeciwutleniaczami. Działają także przeciwzapalnie i przeciwzakrzepowo oraz pomagają zapobiegać nadciśnieniu.

Kostka na dobre samopoczucie
Czekolada wprowadza wiele osób w stan lekkości, a to za sprawą poznanej już fenyloetyloaminy, substancji pobudzającej, znajdującej się także w ludzkim mózgu, a zwłaszcza u ludzi zakochanych. Jednak w układzie trawiennym człowiek posiada enzymy, które bardzo szybko ją rozkładają z czekolady. Choć brzmi to nieco przygnębiająco, trzeba byłoby zjeść trzy tabliczki czekolady, by zauważyć efekt podobny do zakochania. Nie oznacza to jednak, że czekolada nie wprowadza nas w dobry
nastrój. Nawet zjedzenie dwóch, trzech kostek, wywołuje uśmiech na twarzy, ponieważ rośnie w mózgu poziom neuroprzekaźników: serotoniny i endorfin. Serotonina przeciwdziała depresji oraz zmniejsza podatność na schorzenia układu nerwowego, np. schizofrenię. Endorfiny, jak wiemy, poprawiają nastrój i potęgują odczuwanie przyjemności.

Gorąca do picia
Mówi się, że sam uwodzicielski Giacomo Casanova przedkładał filiżankę tego słodkiego napoju nad kieliszek wytrawnego szampana. Nic dziwnego, to napój smaczny, poprawiający humor, dodający energii, a jednocześnie rozgrzewający. Płynną czekoladę serwowano już w pierwszych kawiarniach, które zaczęły pojawiać się w Europie w XVII wieku. Niedawno zespół dr Farzaneh Sorond z Uniwersytetu Harvarda udowodnił, że codzienna dawka dwóch filiżanek gorącej czekolady może zmniejszyć ryzyko demencji.
Wyjątkowego smaku i właściwości ogrzewających w chłodne dni doda gorącej czekoladzie szczypta chili, która zawiera kapsaicynę, mającą działanie podobne do witamin A, C i E, przyspiesza metabolizm, a nawet zapobiega powstawaniu komórek tłuszczowych. I błyskawicznie rozgrzewa.

Czekoladowy masaż
Czekolada zawojowała także instytuty SPA. Od kilku lat niesłabnącym powodzeniem cieszą się czekoladowe rytuały na twarz oraz ciało. Nic dziwnego, udowodniono, że w kakao znajdują się substancje ujędrniające i odmładzające skórę. Zabiegi na ciało przede wszystkim służą ujędrnieniu skóry, zwalczaniu cellulitu i modelowaniu sylwetki. Poza tym, głęboko nawilżają i odżywiają skórę. Przyjemny zapach czekolady zapewnia relaks i odprężenie. Czekoladowy zabieg możemy zafundować sobie na skórę twarzy,
rąk i stóp, a także całego ciała. Odpowiednie są do skóry młodej jak i dojrzałej, szczególnie polecany jest do cery zmęczonej, szarej i pozbawionej blasku.

 

Woda niezbędny składnik zdrowego

 

organizmu

 

 

 

Czysta woda źródlana jest polecana przez dietetyków jako najlepszy sposób na nawodnienie i oczyszczenie organizmu z toksyn. Na co dzień nie zastanawiamy się nad tym, co pijemy, często sięgając po cokolwiek, co  mamy pod ręką kawę, herbatę, słodkie napoje, czasem może zdarza nam się wypić szklankę wody. Może jednak warto odwrócić te proporcje?

 

Kilka słów o wodzie

Woda jest głównym składnikiem ustroju, a organizm człowieka w 50-70 % zbudowany jest właśnie z wody. Pełni ona wiele ważnych funkcji w organizmie: reguluje ciepłotę  ciała, odgrywa podstawową rolę w procesach trawienia i wydalania, odpowiada za transport składników mineralnych i tlenu do wszystkich komórek, działa jako „ciecz smarująca” stawy i gałki oczne. Przede wszystkim odpowiada jednak za równowagę pracy całego naszego organizmu.

 

Dzienne zapotrzebowanie na wodę

Nasze zapotrzebowanie na wodę jest uzależnione od warunków klimatycznych, stanu fizjologicznego i aktywności fizycznej. Jednak przyjmuje się, że dla zapewnienia prawidłowych czynności naszego organizmu powinniśmy wypijać co najmniej 1,5 litra płynów dziennie. Należy pamiętać też, że  organizm ludzki nie może magazynować większych ilości wody, dlatego musimy stale uzupełniać jej ubytki.

Dzieci w wieku 1-3 lat powinny wypijać około 1,3 litra wody dziennie, a dzieci w wieku 4-8 lat już około 1,7 litra wody dziennie.

Dla porównania, najwięcej wody powinni wypijać mężczyźni powyżej 19 roku życia oraz kobiety karmiące piersią prawie 4 litry dziennie.

 

Skutki niedoboru wody

Ważne jest, by regularnie, w czasie całego dnia uzupełniać niedobory wody. Nawet jej nieznaczne ubytki mogą  powodować nieprzyjemne konsekwencje złe samopoczucie, zmęczenie, większą podatność na stres, bóle głowy.

Nie powinniśmy czekać, aż  poczujemy pragnienie.  O dostarczaniu płynów naszemu organizmowi musimy po prostu pamiętać.

Najlepszym sposobem picia jest przyjmowanie niewielkich ilości płynu, małymi łykami. Pobrana woda jest wówczas wchłaniana przez tkanki, a nasze uczucie pragnienia zaspokojone. 

Woda dla dziecka

Rodzice często zamiast podawać dziecku do picia wodę  zastępują ją słodkimi napojami. Jeśli przyzwyczaimy nasze pociechy do takich właśnie płynów, niełatwo będzie je później oduczyć. Dlatego najlepiej od najmłodszych lat podawajmy dziecku czystą, źródlaną wodę. Słodkie napoje niepotrzebnie wzmagają apetyt i rozpychają żołądek dziecka. Mogą również przyczyniać się  do rozwoju otyłości czy próchnicy, gdyż często są dodatkowo dosładzane. Woda zaś  świetnie nawadnia organizm malucha, wpływa na prawidłową przemianę materii i gasi pragnienie.

Źródła wody w żywieniu

Wodę możemy dostarczyć organizmowi także razem z żywieniem. Poniżej przedstawiamy zawartość wody w wybranych produktach.

• Napoje, soki, mleko, herbata, kawa 87-100%
• Świeże owoce, warzywa liściaste i kapustne 75-96%
• Marchew, pietruszka, seler 65-75%
• Mięso, drób, ryby, jaja, sery 40-65%
• Pieczywo, ciasta 25-36%
• Fasola, groch, soja, soczewica 9-15%
• Maki, kasze. makarony 9-14%

 

                

            EMOCJE W ŻYCIU DZIECKA

 

 

Poruszając temat emocji należy pamiętać, że są one czymś naturalnym w życiu każdego człowieka.

„ Tak naprawdę bardzo trudno jest wyjaśnić czym są emocje, ponieważ są one niewidoczne, możemy je tylko poczuć (...) Odkrycie i poznanie własnych emocji wymaga uważności, umiejętności obserwowania własnych myśli oraz tego, co dzieje się w naszym ciele. Jednak warto to robić, ponieważ jeśli dobrze poznasz swoje emocje, będziesz mógł je oswoić, a wtedy lepiej zrozumiesz siebie, swoje odczucia i zachowanie”.

Wszystkie emocje są potrzebne i ważne. Nie ma emocji negatywnych, są emocje trudne. Sfera emocji jest szczególnie ważna i umiejętność rozumienia własnych uczuć, adekwatne ich przeżywanie jest warunkiem rozwoju oraz tworzenia prawidłowych relacji z innymi. Rozwój emocjonalny jest długotrwałym procesem trwającym wiele lat. Akceptacja, rozumienie własnych emocji jest szczególnie ważna dla dzieci, które pojmują świat odmiennie niż my dorośli. Należy zastanowić się w jaki sposób dzieci okazują uczucia, a to pozwoli na zrozumienie ich postępowania.

„ Codzienne doświadczanie emocji wpływa na indywidualny i społeczny rozwój oraz kształtowanie więzi interpersonalnych. Emocje tworzą bowiem koloryt codzienności, wskazują na jakość przebiegu interakcji, świadczą o poprawności lub spełnianiu się rozwoju człowieka (...) Brak doświadczenia pewnych stanów emocjonalnych właściwie zubaża człowieka, zamyka bowiem stan wrażliwości na pewne wymiary rzeczywistości.” Doświadczenia wyniesione z dzieciństwa, sposób reagowania na emocje ma wpływ na kształtowanie się psychiki młodego człowieka, dlatego ważne jest aby pamiętać, że dziecko jak każdy dorosły ma prawo odczuwać radość i szczęście, ale także złość i smutek. Poprzez rozmowę można wyjaśnić, że ludzie różnią się od siebie oraz mają różne upodobania. Dzielenie się swoimi odczuciami, rozmowy o nich umożliwią dziecku poczucie bycia zrozumianym i akceptowanym, bowiem dzieci, których uczucia są akceptowane zgadzają się szybciej na respektowanie zasad stawianych przez dorosłych.

„ Emocje nie są reakcją na świat. Nie jesteś biernym odbiorcą sensorycznych informacji, ale czynnym konstruktorem swoich emocji. Na podstawie danych początkowych i doświadczenia z przeszłości, twój mózg konstruuje znaczenie i planuje działanie (...) Z pojęciami, twój mózg nadaje znaczenie doznaniom, a czasami to znaczenie jest emocją.”

Dorośli ludzie często zapominają, że dzieci mają uczucia. Nie potrafią zrozumieć motywów postępowania młodego człowieka. Należy zacząć od refleksji nad sobą, pytania do siebie, z czego się cieszę, co mnie wprawia w złość, czego się obawiam, a następnie zastanowić się co czuje dziecko w takich samych sytuacjach. Poprzez szczere rozmowy z dzieckiem można wiele wyjaśnić. Nie wolno zostawiać dziecka z jego emocjami, zaproszenie do rozmowy w bezpiecznym klimacie pozwoli zniwelować napięcie. Rozmowa, wiersze, książki, ekspresja plastyczna, pisanie o emocjach, aktywne słuchanie, zabawy ruchowe wyzwalają pozytywne uczucia i łagodzą napięcia.

Rozmowa z dzieckiem o jego doznaniach w kwestiach emocjonalnych usprawnia inteligencję emocjonalną. Podobnie jest w przypadku informacji zwrotnej na temat zachowania dziecka. Właściwy dobór słów pomaga dzieciom budować więcej użytecznych pojęć. Ton głosu dorosłego ma znaczenie, gdyż wpływa na układ nerwowy dziecka. Postawa dorosłego wobec dziecka powinna być otwarta i empatyczna, ponieważ dziecko otwiera się przed nami ze swoimi uczuciami, a to pozwoli mu zaufać sobie samemu oraz rozwijać swoją osobowość.

Dorosły człowiek powinien dbać o prawidłowe relacje z dzieckiem, bowiem relacje z wiekiem staną się coraz trudniejsze. Każdy rodzic czy nauczyciel powinien mieć na uwadze uczenie dziecka samodzielnego rozwiązywania problemów oraz radzenia sobie z emocjami. Dorosły człowiek sam musi spojrzeć na to jak reaguje na codzienne sytuacje, a następnie uczyć młodego człowieka, dzięki czemu wzmocni jego pewność siebie.

Emocje odgrywają ważną rolę w życiu każdego człowieka. Dzieci mające słabo rozwiniętą umiejętność radzenia sobie z własnymi uczuciami mają problem w dorosłym życiu, dlatego tak ważne jest okazanie zainteresowania i wsparcia. Pomagajmy dzieciom nazywać odczuwane przez nich emocje. Rozmowa o emocjach powinna być swobodna, także powinna nawiązywać do doświadczeń dorosłych. Dziecko pragnie być zrozumiane i wysłuchane. W prosty sposób należy wyjaśniać, że akceptujemy uczucia, ale także nie przyzwalamy na niektóre zachowania. Dzieci nie lubią krytyki, pouczania. My dorośli powinniśmy zaczynać rozmowę z dzieckiem od wyjaśnienia, nie krytykować negatywnego zachowania, wytłumaczyć jak ono by się czuło w takiej sytuacji. Szczera rozmowa sprawi, że dziecko wysłucha i zrozumie, że nie zbagatelizowaliśmy problemu i zależy nam na pozytywnej relacji z dzieckiem.

Największy problem stanowią „ niechciane uczucia”, czyli takie jak złość, strach, gniew, wstyd, nienawiść, pogarda czy nuda. Nieumiejętność radzenia sobie z nimi oraz brak pomocy ze strony otoczenia powoduje utrwalenie złych nawyków, które z czasem mogą stać się destrukcyjne.

Poświęcenie dziecku uwagi, zainteresowanie jego problemami pozwoli na wyjaśnienie dziecku niezrozumiałych dla niego odczuwanych stanów. Należy zrozumieć przyczyny zachowania dziecka, wspólnie z nim opracować takie strategie, aby uniknąć nieporozumień. Narzucając dziecku gotowe rozwiązania nie uzyskamy pożądanych rezultatów, uczenie rozwiązywania problemów w sposób bardziej przemyślany i zorganizowany przyniesie efekty. Gotowe rozwiązania nasilą tylko zdenerwowanie, a także dziecko samodzielnie nie nauczy się rozwiązywać problemów z radzeniem sobie z negatywnymi emocjami. Ważne jest konsekwentne oraz wspólne działanie.

Wiele dzieci ma trudności ze słownym wyrażaniem myśli i emocji, nie zna podstawowego słownictwa pozwalającego przekazać ich stan. Nie potrafią wyrażać myśli słowami, stosują warczenie, krzyki czy inne sposoby. Emocje utrudniają im racjonalne myślenie, ale też stanowią motywator do działania. Dzieciom, którym trudno mówić o swoich uczuciach trzeba tłumaczyć, że czasami należy się dostosować do sytuacji. Wybuchanie złością do niczego dobrego nie prowadzi. Dorośli powinni pamiętać, że aby zmienić zachowanie dzieci należy ujawnić to co w nas najlepsze, a dopiero potem z dzieckiem ćwiczyć prawidłowe reagowanie na różne emocje. Dzieci nie zachowują się niegrzecznie bez powodu. Aktywne słuchanie pozwoli na zrozumienie niepożądanych zachowań dziecka.

Nieustępliwy dorosły nie nauczy nigdy dziecka jak ma radzić sobie z trudnymi emocjami, stresem czy skutecznym rozwiązywaniem problemów.

 

Bibliografia:

1. Barrett L F., Jak powstają emocje. Sekretne życie mózgu, Wydawnictwo CeDeWu Sp. z o.o., Warszawa 2018,

2. Dr Ross W. Greene, Trudne emocje u dzieci. Jak wspólnie rozwiązywać problemy w domu i w szkole. Samo Sedno, Warszawa 2014,

3. Faber A., Mazlish E., Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały, jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły. Media Rodzina, Poznań 2001,

4. Gasiul H., Teorie emocji i motywacji, Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Warszawa 2007,

5.Obuchowska I. (red.) „ Jak radzić sobie z niechcianymi uczuciami. Poradnik dla nauczycieli i wychowawców”, Media Rodzina, Poznań 2001

6. Połomska M., Nasze duszki. Poznaj moc swoich emocji